Τ’
απόκρυφα ταξίδια του μυαλού σου συνοδεύω
και
είναι το ταξίδι παιδεμός,
για
όσους προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη σιωπή σου,
στη
σκοτεινή πλευρά να ρίξουν λίγο φως.
Εκεί
που η φαντασία σταματάει
κι’
η λογική ορθώνεται εμπρός,
μια
δεύτερη ευκαιρία σ’ άλλη σκέψη
μες
στο μυαλό μου μπαίνει διαρκώς.
Φορτώνω
με τα όνειρα καράβια
μα
οι φουρτούνες δεν τ’ αφήνουν να διαβούν,
σαπίζουν
κλειδαμπαρωμένα
ένα
ναυάγιο γυρεύουν πριν χαθούν.
Ποια
μοίρα ανατρέπει πεπρωμένα
να
ψάξω μες στο σύμπαν να τη βρω,
ελπίδα
για τα όνειρα να φέρει
χαμόγελα
ν’ ανθούν στο κόσμο αυτό!
