Με άρωμα βασιλικού θα ράνω το κορμί σου,
φεγγάρια ουρανόσταλτα να φέγγουν τη ζωή σου.
Θα σου χτενίζουν τα μαλλιά θαλασσινές νεράιδες
και θα γεμίζεις τις καρδιές που έχουν μείνει άδειες.
Η κάθε σου περπατησιά, λυχνάρι στα σκοτάδια,
που ξετρελαίνει τα παιδιά, σαν ξενυχτούν τα βράδια.
Να κυνηγούν τον ίσκιο σου με τα λικνίσματά σου,
επιθυμία φλογερή να μπουν στα όνειρά σου.
Ετούτη την «ανάσταση» την παιχνιδιάρα νύχτα,
πρόλαβε το ξημέρωμα με χρυσαφένια δίχτυα,
να «σβήσει» το λυχνάρι σου, τον ίσκιο σου να
«πνίξει»
και τις παλλόμενες καρδιές σε λήθαργο να ρίξει.
