Όρια στον κατήφορο
δεν έχεις κοινωνία,
που να βρεθούνε άφθαρτοι
να πάρουν τα ηνία!
Ψυχές εξαγοράζονται
καρδιές φθηνά πωλούνται,
αόρατα φαντάσματα
γύρω μας αιωρούνται.
Ελαστική συνείδηση
με τη μαστίχα μοιάζει,
σ’ άλλους κολλάει το μυαλό
σ’ άλλους το φρένο βάζει.
Λυκοφιλίες χτίζονται
για τα θηράματά τους
και όταν ξεμπερδεύουνε
αρχίζει η σειρά τους!
Φόβος και δουλοπρέπεια
σε θρόνο βασιλεύουν,
σκοτώσανε τη λευτεριά
και τη σκλαβιά φυτεύουν!
Καλύτερα αετόπουλο
σ’ απάτητα λημέρια,
παρά να είμαι αιχμάλωτος
σε λερωμένα χέρια.
