3 Οκτωβρίου 2011

Πλουτονομία

Το φαινόμενο αυτό, ιδιαίτερα στις μέρες μας έχει αποκτήσει σάρκα και οστά.

Έχει επιβληθεί από τον πλουτοπαραγοντισμό στην Νομοθετική Εξουσία και στη συνέχεια έντεχνα και με αιτία προωθείται στις υπόλοιπες εξουσίες για την υλοποίηση.

Ο μόνος σκοπός είναι η ενδυνάμωση/ενίσχυση της πλουτοκρατίας, ανεξάρτητα από την οικονομική ισοπέδωση των λαών, φυσικά με αιτία.

Αιτία του παραπάνω σκοπού είναι η υπαρξιακή εξάρτηση κάποιων «πρόθυμων» πολιτικών οι οποίοι με τη σειρά τους προωθούν τις επιθυμίες των «αφεντικών» τους για υλοποίηση.

Σήμερα αυτό έχει ξεπεράσει κάθε ανάχωμα αντίθετης σκέψης.

Στοιχειώδη προνόμια δεκαετιών των λαών καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι χωρίς αναστολές και αιδώ, εν ονόματι της προστασίας του πλούτου των ολίγων και της ιδίας ύπαρξης.

Τα ικανοποιημένα αφεντικά δεν ξεχνούν ποτέ τους «πρόθυμους» έστω και αν προσωρινά σιγήσουν για χάρη της λαϊκής εκτόνωσης.

Υπάρχει moratorium.

Σ' αυτό βοηθά και η «λαϊκή αμνησία».

Άλλωστε η θέμιδα θα συμβάλλει καθοριστικά με τον εξαγνισμό στην κολυμβήθρα.

Σήμερα δεν υπάρχει κανείς χωρίς απογοήτευση από αυτό το σκηνικό.

Όμως μέχρι πότε και μέχρι τότε τι κάνουμε; 

Θα γίνει πάλι η ασθενής μνήμη εθισμός;

Μήπως πρέπει να αφήσουμε τα τυχόν δολώματα μικροσυμφερόντων και να συσπειρωθούμε αλληλέγγυα;

Ασπίδα στην πλουτονομία είναι ο δικός μας όγκος θέλησης να επιβληθούν τα δίκαια.

Και να θυμάστε:

Ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.

«Μόνος μου φτάνω γρήγορα, μαζί πιο μακριά».