Άλλη
μια μέρα…
μέρα
χαμένη,
με
χίλιες σκέψεις
αμπαρωμένη.
Άλλη
μια νύχτα…
με
δίχως ύπνο,
τη
συντροφιά σου
καλώ
σε δείπνο.
Αμέτρητα
μερόνυχτα
γράφω
τις απουσίες,
με
διάλεξαν για συντροφιά
μόνο
οι οπτασίες.
Μα
εγώ σε νοιώθω
πως
υποφέρεις,
δεν
πέφτω έξω
καλά
το ξέρεις.
Καταλαβαίνω
το
πρόβλημά σου,
την
απουσία
απ’
τα δεσμά σου.
Όταν
θα έρθει
εκείνη
η ώρα,
θα
έχεις χάσει
το
χθες, το τώρα.
