Την πόρτα σου
χτυπούν καρδιά μου,
μα δε μιλάς!
Τον ύπνο σου να
διώξουν θέλουν,
μα εσύ γελάς!
Απόμακρες
φιγούρες μοιάζουν,
μα δε θωρείς!
Φυλάκισες το
βλέμμα των ματιών σου
και δε μπορείς!
Δυο όνειρα φωλιάσαν
στο μυαλό σου
και ηρεμείς!
Εικόνες απ’ το
χθες μπροστά σου
και απορείς!
Πόση δύναμη
πρέπει να έχεις,
οπτασίες να
δεις!
Πόση δύναμη
έμεινε τώρα,
την αλήθεια να
ζεις!
