Διάβασα με πολλή αγάπη (και προσοχή) τα 58 ποιήματα της συλλογής του Θωμά Ζάχου ''Με το πέταγμα ... του αετού ... τα πουλιά της ψυχής ταξιδεύουν'' και ένοιωσα βαθειά συγκίνηση από την λυρική πλημμύρα των λέξεων για την αγάπη και τον έρωτα.
Τα περισσότερα ποιήματα - γραμμένα σε ιαμβικό 8/σύλλαβο και 7/σύλλαβο - ηχήσαν στα αυτιά μου ρεμπέτικα τραγούδια (μάλλον του Τσιτσάνη!) και κάποτε κρητικές μαντινάδες.
Φυσικά είναι επηρεασμένα και από το δημοτικό μας τραγούδι.
Δίνουν, πάντως, μια ατμόσφαιρα λεύτερης ψυχής. γεμάτης συναισθήματα και έμπνευση.
Όμως, έχω την γνώμη, ότι ο Θωμάς Ζάχος μπορεί να ανοιχτεί και σε άλλα θέματα και με άλλες τεχνικές, εγκαταλείποντας την ομοιοκαταληξία και δίνοντας προσοχή στο ρυθμό και την μυστικότητα του στίχου, περισσότερο χρειάζεται εξάσκηση και για να θυμηθούμε του Ελύτη το λόγο: ''Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα''.
Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.
Κ. Λεχώνια 28.10.10
Β. Δ. Αναγνωστόπουλος
Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
