Έψαξα
μέσα στην καρδιά
χορδές
να αναστήσω,
μα
ήταν βαθιές οι χαρακιές
απ’
τη νωπή πληγή σου.
Δυο
χαρακιές απόκτησα
το
χρόνο κυνηγώντας,
δυο
μαχαιριές με λάβωσαν
εσένα
κατακτώντας.
Δυο
χαρμολύπης μαχαιριές
στο
μέλι βουτηγμένες,
δυο
ασυνάρτητες χορδές
απ’
την ηχώ πνιγμένες.
Σαν
τα καιρογυρίσματα
η
συμπεριφορά σου,
χιόνια,
λουλούδια κι’ αστραπές
φωλιάζουν
στην καρδιά σου.
Στης
μουσικής τ’ ακούσματα
να
είμαι σκλαβωμένος,
με
μπουζουκιού διπλοπενιές
να
μείνω λαβωμένος.
