Αν δε θέλεις τα όνειρά σου να γίνουν καπνός
και στη ζωή να μείνεις μοναχός,
πρέπει μπροστά σου να βλέπεις το φως.
Άσπονδοι «φίλοι» ορθώνουν μπροστά,
για να σκορπίσουν την καταχνιά,
θαμπώνοντας τα καθαρά.
Γι’ αυτό κρατήσου
γερά και βλέπε πάντα μπροστά,
για να’σαι εσύ οδηγός που εκπέμπει το φως,
σαν ένας «άλλος» αυγερινός.
Φεγγοβόλο αστέρι να γίνεις κι’έτσι για πάντα να
μείνεις,
προσπερνώντας κάθε θολό,
στον περίεργο κόσμο αυτό.
Άστους να ονειρεύονται, σαν τους θαλασσοπόρους
και σκόρπισε τριγύρω τους,
αγάπη δίχως όρους.
