Σε ομηρία
με κρατά η
συμπεριφορά σου,
ξεκάθαρη απόφαση
δεν πήρε η
καρδιά σου,
κι’ αν
το παρόν συνέδεσες
με παρελθόν και
μέλλον,
πολλά είναι
τα όνειρα που στα
σκοτάδια μένουν.
Διστάζεις τώρα
που μπορείς
τι άλλο
περιμένεις,
κι’ αν η
πανσέληνος γελά
σκοτάδι αναμένεις.
Σε ψυχικό
μεσαίωνα οι σκέψεις
σου βαλτώσαν,
χάθηκε το
χαμόγελο τα όνειρα
παγώσαν.
Στον εαυτό
σου κλείστηκες ατέλειωτος
ο χρόνος,
μοναδική σου
συντροφιά ο ψυχοφθόρος
πόνος.
Κάνε μια
σκέψη θετική, μια
σκέψη παραπέρα,
της δυστυχίας
το κλουβί να
πάρει λίγο αέρα,
να φύγει
ο μεσαίωνας, ο πάγος σου να
λειώσει
και σε
καινούργια όνειρα, ελπίδες να
φορτώσει.
