Τα βέλη των ματιών σου σα δοξάρι
να σημαδεύει της καρδιάς μου τις χορδές,
να βγαίνει «θεική» η μελωδία
και
μέλι να κυλά απ’ τις πληγές.
Με μόνη μουσική τα χτυποκάρδια
και
τις βαθιές ανάσες να ηχούν,
πρωτόγνωρα μηνύματα στ’ αστέρια
τα σέρνει ο αγέρας ν’ ακουστούν.
Μα εγώ,
το όνειρο δεν ένοιωσα ποτέ μου,
τέτοια ανάσταση δεν γνώρισα Θεέ μου,
με χαλινάρια λογικής δεμένος
στης δοξαριάς τους χτύπους μπερδεμένος.
