Έχω πολλά στη μνήμη μου
που δεν μπορώ να σβήσω,
να λησμονήσω τα παλιά,
ύστερα πώς θα ζήσω;
Αφού ιστορία έγραψες
μεσ’ στη δική μου μνήμη,
είναι αδιανόητο
διαγραφή να γίνει.
Όνειρα στα απόκρυφα
ήλιος να μην τα βλέπει,
να με κρατούνε συντροφιά
όσο η ζωή θα τρέχει!
Είναι η ζωή ένα όνειρο
που έχει κι’ εφιάλτες,
άλλοι περήφανα περνούν,
άλλοι με ξένες πλάτες.
Αφού ιστορία έγραψες
μεσ’ στη δική μου μνήμη,
είναι αδιανόητο
διαγραφή να γίνει.
